Ποιος ο ρόλος της χοληδόχου κύστεως;
Η χοληδόχος κύστη αποτελεί όργανο, όπου αποθηκεύεται η χολή, το απαραίτητο για την πέψη των τροφών υγρό, το οποίο παράγεται στο ήπαρ. Με τη σύσπαση του τοιχώματος της, αμέσως μετά το γεύμα, η χολή προωθείται δια του κυστικού και χοληδόχου πόρου στο αρχικό τμήμα του εντέρου, όπου αναμιγνύεται με την τροφή.

Τι συμβαίνει στη χολολιθίαση και τη χολοκυστίτιδα;

Για άγνωστο λόγο, που έχει να κάνει κυρίως με τη διαταραχή στη σύσταση της χολής, πολύ συχνά δημιουργούνται λίθοι (πέτρες) εντός της χοληδόχου κύστης. Η παρουσία αυτών μπορεί να μη δημιουργεί ενοχλήματα και να διαπιστώνεται τυχαία. Χρόνια παραμονή τους προκαλεί φλεγμονή του οργάνου, που ονομάζεται χολοκυστίτιδα. Συνηθέστερα προκαλεί άτυπα δυσπεπτικά ενοχλήματα, όπως ακαθόριστο κοιλιακό άλγος, τάση για έμετο ή έμετο, φουσκώματα. Άλλοτε πάλι παρασυρόμενοι οι λίθοι μπορεί να αποφράξουν τον κυστικό πόρο και να προκαλέσουν ισχυρό πόνο κάτω από τις δεξιές πλευρές ή το χοληδόχο πόρο και να προκαλέσουν σοβαρότερες βλάβες, όπως ίκτερο ή παγκρεατίτιδα.

Πώς ανακαλύπτονται οι χολόλιθοι;
Η πιο ειδική εξέταση για την παθολογία της χοληδόχου κύστης είναι το υπερηχογράφημα. Σε περίπτωση χολοκυστίτιδας ανευρίσκονται επηρεασμένοι οι δείκτες φλεγμονής (λευκά αιμοσφαίρια, ΤΚΕ) σε αιματολογικές εξετάσεις, ενώ σε επιπλεγμένες καταστάσεις επηρεάζονται οι ηπατικές δοκιμασίες (αλκαλική φωσφατάση, γ-GT, SGOT, SGPT, χολερυθρίνη, αμυλάση). Τέτοιες περιπτώσεις απεικονιστικά διερευνώνται με αξονική και μαγνητική τομογραφία.

Τι γίνεται όταν κάποιος χολόλιθος αποφράξει το χοληδόχο πόρο;
Κάποτε για τη διερεύνηση κι αποσυμφόρηση του χοληδόχου πόρου η θεραπεία ήταν χειρουργική και η νοσηρότητα μεγάλη. Σήμερα η χειρουργική διερεύνηση του χοληδόχου πόρου εκτελείται σπανιότατα, όταν άλλες λιγότερο επεμβατικές τεχνικές αποφύγουν. Πλέον υπάρχει δυνατότητα διά του γαστροσκοπίου να καθετηριάσει κανείς το χοληδόχο πόρο και με ειδικά εργαλεία να απομακρύνει τους λίθους (ERCP ). Σε δεύτερο χρόνο συστείνεται εκλεκτική λαπαροσκοπική αφαίρεση της λιθογόνου χοληδόχου κύστης.

Τι είναι η περιβόητη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή;

Πρωτοεφαρμόστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Αποτέλεσε σταθμός στην ιστορία της χειρουργικής. Ο χειρουργός κάνει 4 πολύ μικρές τομές στο δέρμα της κοιλιάς, διά των οποίων εισέρχονται αντίστοιχα Ports (μικροί σωλήνες). Προηγείται το φούσκωμα της κοιλιάς με CO2 μετά την τοποθέτηση του πρώτου Port. Έτσι εξασφαλίζεται επαρκής χώρος μεταξύ των σπλάχνων για καλή ορατότητα κι εύκολο χειρισμό των εργαλείων. Η οπτική επαφή με το χειρουργικό πεδίο εξασφαλίζεται με την εισαγωγή μίας κάμερας υψηλής ευκρίνειας, η οποία επιπλέον προσφέρει και σημαντική μεγέθυνση των ανατομικών δομών.

Η όλη διαδικασία επιτελείται με ειδικά λεπτά και μακριά εργαλεία, τα οποία επίσης εισάγονται από τους ειδικούς σωλήνες. Τελικά η χοληδόχος κύστη αποκόπτεται από την κοίτη της κι αποσύρεται ασφαλώς εκτός της κοιλίας διαμέσου ενός από τα αρχικά ανοίγματα της κοιλιάς. Σπανίως η επέμβαση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί λαπαροσκοπικά (παρουσία στερεών συμφύσεων ή εκτεταμένης φλεγμονής) και μετατρέπεται στην κλασσική ανοικτή μέθοδο.

Τι γίνεται μετά το χειρουργείο;
Η χειρουργική επέμβαση συνήθως διαρκεί περίπου μία ώρα, εκτελείται δε πάντοτε υπό γενική αναισθησία. Λίγες ώρες μετά την ανάνηψη από το χειρουργείο ο ασθενής σιτίζεται ελαφρά, ενώ την επόμενη ημέρα εξέρχεται από το νοσοκομείο με διαιτητικές οδηγίες και άμεσα επανέρχεται στις καθημερινές του δραστηριότητες.