Μελάνωμα

Πρόκειται για την κακοηθέστερη μορφή καρκίνου του δέρματος, που αναπτύσσεται από τα μελανοκύτταρα και που εύκολα προκαλεί μεταστάσεις σε απομακρυσμένα όργανα. Το πιο δυσάρεστο είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο ρόλος της χημειοθεραπείας και της ακτινοθεραπείας είναι εξαιρετικά περιορισμένος, αφού δε φαίνεται να έχει ανταπόκριση. Συνήθως το μελάνωμα αναπτύσσεται ως εξελικτικό στάδιο προϋπάρχοντος σπίλου, όταν αυτός “κακοφορμίσει”. Πλην της ηλιακής ακτινοβολίας στην ανάπτυξή του φαίνεται ότι παίζουν ρόλο γενετικοί, περιβαλλοντικοί κι ανοσολογικοί παράγοντες.

Διάγνωση
Επειδή το μελάνωμα μπορεί να δώσει μεταστάσεις, η έγκαιρη διάγνωση από τον ειδικό γιατρό έχει μεγάλη σημασία. Η βιοψία είναι αυτή που θα θέσει την οριστική διάγνωση. Ο όγκος αφαιρείται και εξετάζεται κάτω από το μικροσκόπιο από παθολογοανατόμο. Το επόμενο βήμα είναι να καθοριστεί η έκταση ή το στάδιο του όγκου και αυτό γίνεται με τη μέτρηση του πάχους του, το βάθος στο οποίο έχει φτάσει στο δέρμα και ανάλογα με το εάν υπάρχουν μεταστάσεις στους παρακείμενους λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα του σώματος. Όταν καθοριστεί το στάδιο, τότε σχεδιάζεται ανάλογα και η θεραπεία, λαμβάνοντας επί πλέον υπ’ όψιν και την ηλικία και τη γενική υγεία του ασθενή.

Θεραπεία
Οι περισσότεροι ασθενείς αντιμετωπίζονται χειρουργικά. Το μελάνωμα κι ένα μέρος υγιούς δέρματος γύρω από αυτό ακτίνας 5 χιλ. περίπου αφαιρούνται. Συμπληρωματικά διενεργείται βιοψία του φρουρού λεμφαδένα από την πλησιέστερη λεμφαδενική ομάδα (βουβωνική, μασχαλιαία, τραχηλική). Σε ασθενείς με μελάνωμα που έχει φτάσει σε βάθος ή έχει εξαπλωθεί, υπάρχει ο κίνδυνος της υποτροπής παρ’ όλη την αφαίρεση. Τότε, μπορεί να γίνει και η λεγόμενη υποστηρικτική θεραπεία με χημειοθεραπεία (αντικαρκινικά φάρμακα). Επειδή τα υπάρχοντα σήμερα φάρμακα δεν είναι πολύ δραστικά σε περιπτώσεις προχωρημένης νόσου, γίνονται συνεχώς έρευνες και μελετώνται νέες θεραπείες.

Ένα καινούριο θεραπευτικό όπλο είναι η ανοσοθεραπεία και χρησιμοποιεί φυσικές ουσίες που τις παράγει ο ίδιος ο οργανισμός του ανθρώπου. Σκοπός, η ενίσχυση ή η αποκατάσταση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού ώστε να “πολεμήσει” τη νόσο πιο αποτελεσματικά. Δύο τέτοιες ουσίες – φάρμακα, είναι η ιντερλευκίνη-2 και η ιντερφερόνη.

Μερικές φορές θα χρειαστούν και ακτινοβολίες με τις οποίες, υψηλής ισχύος ακτίνες x καταστρέφουν τη ικανότητα των καρκινικών κυττάρων να αυξάνονται και να πολλαπλασιάζονται. Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται περισσότερο για την ύφεση του πόνου.