Συμπτώματα
Η φλεγμονή του εντέρου προκαλεί διαλείποντες σπασμούς και κράμπες με αυξομειώσεις, εντοπιζόμενους κυρίως στην κάτω κοιλία. Αποτέλεσμα των σπασμών και της υπερπερισταλτικότητας είναι η ταχεία διέλευση του περιεχομένου, με συνέπεια τις διάρροιες. Γρήγορα η φλεγμονή καταλαμβάνει το τοίχωμα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αίματος στα κόπρανα. Ανάλογα με την προσβολή ή όχι άλλων οργάνων, παρατηρούνται επίσης πυρετός, κακουχία, αδυναμία κι αφυδάτωση, έως εμφάνιση ολιγουρίας.
Εξωεντερικές εκδηλώσεις, όπως ιρίτιδα ή αρθρίτιδα, επιπροστίθενται στα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου.

Έκβαση
Η διάρροια συνήθως υποχωρεί γρήγορα από μόνη της. Όταν επιμένει πέραν των τριών εβδομάδων ή συνοδεύεται από αίμα, ο ασθενής χρήζει ιατρικής εκτίμησης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκλεισθούν άλλες αιτίες γαστρεντερικής αιμορραγίας. Επίσης εμμένουσα αφυδάτωση απαιτεί υποστηρικτική αγωγή, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους.

Διάγνωση
Το ιστορικό εισβολής της νόσου είναι πρωτεύουσας σημασίας. Χρήσιμες πληροφορίες αποτελούν το ιστορικό πρόσφατου ταξιδιού, λήψης πιθανώς μολυσμένου ύδατος ή τροφής, ή παρόμοιων επεισοδίων σε άλλα άτομα του περιβάλλοντος.

Χρήσιμες πληροφορίες επιπλέον αποτελούν λεπτομέρειες σχετικά με την παρουσία άλλων συμπτωμάτων, όπως απώλεια βάρους, αδυναμία, παρουσία αίματος στα κόπρανα, κ.α.

Η φυσική εξέταση αποτελεί το επόμενο βήμα στη διαγνωστική προσέγγιση μιας κολίτιδας. Σημεία όπως η ορθοστατική υπόταση, η ταχυκαρδία και η ολιγουρία, υποδηλώνουν σοβαρή αφυδάτωση, που χρήζει ενυδάτωσης.

Η ακρόαση της κοιλίας μπορεί να καταδείξει αυξημένο περισταλτισμό ή δε ψηλάφηση σημεία ευαισθησίας έως και περιτοναϊκού ερεθισμού.

Δε θα πρέπει να παραλείπεται η δακτυλική εξέταση του πρωκτού, όπως και η εκτίμηση άλλων συστημάτων, πχ. καρδιαγγειακού, νεφρικής λειτουργίας.

Άλλες χρήσιμες και όχι περιττές εξετάσεις είναι οι αιματολογικές, με τις οποίες εκτιμώνται ο αιματοκρίτης και τα λευκά αιμοσφαίρια, τα επίπεδα των ηλεκτρολυτών, για την εκτίμηση του ύψους και του είδους της αφυδάτωσης.

Η κολονοσκόπηση επίσης θα μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για την υφή του βλεννογόνου και την έκταση της βλάβης του, όπως επίσης και για την παρουσία πιθανής συνοδού βλάβης, πχ. καρκίνου. Παράλληλα παρέχει και τη δυνατότητα λήψης διαγνωστικών βιοψιών.

Τέλος η αξονική τομογραφία πολλές φορές είναι αυτή η εξέταση, με την οποία θα αποκλεισθούν πιθανές σοβαρές επιπλοκές, πχ. διάτρηση εντέρου, αν και όχι σπάνια εξαιτίας επίμονου κοιλιακού άλγους διενεργείται σε πρώιμα διαγνωστικά στάδια.

Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την αιτία. Υποστηρικτικά μέτρα, όπως ενυδάτωση, αντιπυρετικά κι αναλγητικά φάρμακα, εφαρμόζονται κατά περίπτωση.

Συνήθως οι ασθενείς παρουσιάζουν ταχεία βελτίωση με απλή υποστηρικτική αγωγή, χωρίς λήψη αντιβιοτικών.

Ιδιαίτερη, μακροχρόνια, αντιμετώπιση χρήζουν οι πάσχοντες από ΦΝΕ. Κλειδί της καλής έκβασης αποτελεί η ταχεία, πρώτη ανάρρωση.

Πάσχοντες από ισχαιμική κολίτιδα χρήζουν πιο αυξημένης παρακολούθησης, αφού πολλές φορές η φλεγμονή εξελίσσεται σε γάγγραιν κι απαιτείται χειρουργική παρέμβαση.