Το παχύ έντερο είναι το τελικό κομμάτι του γαστρεντερικού σωλήνα και η βασική λειτουργία του είναι να απορροφά νερό και ηλεκτρολύτες από το περιεχόμενό του, ώστε το τελευταίο να λαμβάνει μία παχύρευστη μορφή, με την οποία παραμένει αποθηκευμένο στο ορθό πριν αποβληθεί με την κένωση.
Έχει περίπου ένα μέτρο μήκος και σταθεροποιείται στη θέση του κυκλοτερώς εντός της κοιλίας με συνδέσμους, φερόμενο από χαμηλά δεξιά κάθετα προς τα πάνω και τις δεξιές πλευρές, κατόπιν οριζόντια προς τις αντίστοιχες αριστερές και τελικά διαγράφοντας ένα S τελικό προς τα αριστερά χαμηλά μέσα στην πύελο, για να καταλήξει στον πρωκτό.

Ακριβώς λόγω της θέσης του και του μεγέθους του, δεν περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη και περιορισμένη θέση μέσα στην κοιλιά, με αποτέλεσμα η αφαίρεση τμήματος ή του συνόλου του να προϋποθέτει άνετη κι επαρκή πρόσβαση σε αυτό, κάτι που επιτυγχάνεται ή με εκτεταμένες τομές από το στέρνο μέχρι το ηβικό οστό ή με τη λαπαροσκοπική προσπέλαση.

Η λαπαροσκόπηση πράγματι διασφαλίζει την ευχερή πρόσβαση σε οποιοδήποτε τμήμα του παχέος εντέρου διαμέσου πολλαπλών μικροσκοπικών τομών, διά των οποίων εισάγονται ειδικά μακριά εργαλεία.

Δύο βασικές παθολογικές οντότητες, σχετιζόμενες με το παχύ έντερο, αποτελούν αντικείμενο εφαρμογής της λαπαροσκοπικής χειρουργικής: ο καρκίνος και η εκκολπωματική νόσος. Και οι δύο διαγιγνώσκονται με την κολονοσκόπηση, η οποία συνήθως πραγματοποιείται στα πλαίσια διερεύνησης ακαθόριστου κοιλιακού άλγους, αλλαγών των εντερικών συνηθειών ή και παρουσίας αίματος στα κόπρανα. Άλλοτε διενεργείται για την στενή παρακολούθηση ατόμων με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου ή που φέρουν πολύποδες στο έντερό τους. Οι περισσότεροι άλλωστε καρκίνοι αναπτύσσονται σε έδαφος προϋπαρχόντων πολυπόδων, οι οποίοι και συνήθως αφαιρούνται ενδοσκοπικά. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό, συνιστάται λαπαροσκοπική αφαίρεσή τους μαζί με τμήμα από το έντερο.

Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου απαντώνται συχνότατα σε γηραιότερα άτομα και συνήθως δε δημιουργούν σημαντικά προβλήματα. Χειρουργική παρέμβαση συνήθως απαιτούν δευτεροπαθείς επιπλοκές, που μπορεί να εμφανίσουν, όπως στενώσεις ή σοβαρή φλεγμονή. Ευτυχώς οι σοβαρές επιπλοκές είναι σπάνιες.
Η χειρουργική αφαίρεση τμήματος παχέος εντέρου είναι γνωστή ως κολεκτομή. Τις περισσότερες φορές, μετά κολεκτομή, τα εναπομείναντα άκρα του εντέρου εύκολα συνενώνονται, συρράπτονται μεταξύ τους, ώστε να διατηρηθεί απρόσκοπτη η μεταφορά των κοπράνων. Ωστόσο σε κάποιες των περιπτώσεων, είτε επειδή κρίνεται επιβεβλημένη η αφαίρεση του πρωκτού, είτε επειδή κρίνεται επισφαλής η πρωτογενής συρραφή των κολοβωμάτων, το στόμιο του κεντρικού τμήματος του εντέρου εκστομώνεται και καθηλώνεται στο πρόσθιο τοίχωμα της κοιλιάς. Οποτεδήποτε χρειάζεται επέμβαση στο έντερο, ο ασθενής θα πρέπει να ενημερώνεται επαρκώς και έγκαιρα για τις πιθανές επιπλοκές.

Φυσικά δεν είναι όλοι αδιακρίτως οι ασθενείς υποψήφιοι για λαπαροσκοπική αποκατάσταση. Παράγοντες, όπως μετεγχειρητικές συμφύσεις, σημαντικά διατεταμένο ή αποφραγμένο έντερο, καθώς και η παρουσία γιγαντιαίων όγκων συχνά καθιστά ακατάλληλη ή επικίνδυνη τη λαπαροσκοπική προσπέλαση. Τις περισσότερες φορές τέτοιες συνθήκες καθίστανται εύκολα αντιληπτές πριν το χειρουργείο, οπότε η επέμβαση εκτελείται εξαρχής με την κλασική μέθοδο. Άλλοτε πάλι δεν είναι δυνατόν να αναγνωριστούν, παρά μόνο διεγχειρητικά, οπότε η εγχείρηση μετατρέπεται από λαπαροσκοπική σε ανοικτή. Ακόμη όμως και στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες η επέμβαση ολοκληρώνεται λαπαροσκοπικά, μία μεγαλύτερη τομή, περίπου 4-5 εκατοστά είναι αναπόφευκτη, ώστε να αφαιρεθεί το πάσχον τμήμα του παχέος. Δεν είναι επίσης σπάνιες οι περιπτώσεις συνδυασμού των δύο τεχνικών
-υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική κολεκτομή.

Σε γενικές γραμμές οι κίνδυνοι και οι επιπλοκές των δύο τεχνικών είναι παρόμοιες. Όμως τα οφέλη από τη λαπαροσκοπική δεν είναι καθόλου αμελητέα: λιγότερες μετατραυματικές λοιμώξεις, λιγότερος πόνος, ταχύτερη αποκατάσταση, μικρότερη νοσηλεία, ταχύτερη επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες είναι μερικές από αυτές.

Επίσης οι αρχικές εικασίες, ότι η λαπαροσκοπική προσπέλαση δεν έχει θέση στον καρκίνο, γιατί προάγει τη διασπορά και γιατί δε βοηθά τη ριζική – ογκολογική εκρίζωση του όγκου, έχουν σήμερα αποδειχθεί ανούσιες. Η λαπαροσκοπική κολεκτομή αποτελεί εγχείρηση εκλογής για τον κολοορθικό καρκίνο από έναν έμπειρο και κατάλληλα εκπαιδευμένο χειρουργό.